اینترنت رسانه ای برای همه!

 یکشنبه 05 فروردین 1397

استفاده از اینترنت و دنیای فناوری به عنوان موج سوم انقلاب صنعتی در دنیا شناخته می شود، گرچه سالهای زیادی از بوجود آمدن آن نمی گذرد اما دنیای انسان ها را متحول کرده است. امروزه استفاده از شبکه های اجتماعی، جستجو در وب و مطالعه مطالب مختلف بخش زیادی از فعالیت های روزانه انسان ها را تشکیل می دهد.

در سالهای دور، وبلاگ نویسی یکی از علایق مردم بود، من شخصا قبل از اینکه وبلاگ نویسی باب شود و اینترنت به ایران بیاید، در شبکه های BBS مطلب مینوشتم و با این حوزه آشنا شدم، دنیای شیرینی است، دلنوشته های خود را مینویسی و عده از سراسر دنیا می توانند آنها را بخوانند و در موردش نظر بدهند و با افراد جدیدی ارتباط برقرار میکنی که تا پیش از آن آنها را نمی شناختی. از آن روزها تا کنون دنیای اینترنت تغییرات زیادی کرده است، به مرور زمان Bultin board system ها جای خود را به انجمن های اینترنتی و وبلاگ ها دادند و امروز شاهد هستیم که دیگر کمتر شخصی به انجمن های اینترنتی یا وبلاگ ها مراجعه می کند و شبکه های اجتماعی و نرم افزارهای پیام رسان موبایلی جای آنها را گرفته اند.

وبلاگ نویسی سال ها یکی از محبوبترین بخش های اینترنت بود، اما امروزه کمتر کسی حوصله وبلاگ نویسی دارد و با آمدن تلگرام و اینستاگرام و... افراد ترجیح می دهند وقت خود را در توئیتر و تلگرام و اینستاگرم بگذارنند تا اینکه به وبلاگ نویسی بپردازند. در واقع این روزها افراد به جای اینکه وبلاگ بزنند، کانال تلگرام ایجاد می کنند!

شاید یکی از مهمترین ویژگی هایی که اینترنت با خود به ارمغان آورده است، این است که هر شخصی می تواند برای خود یک رسانه داشته باشد، این موضوع باعث میشود که استعدادهای جدیدی به دیگران خود را معرفی کنند و تا حد زیادی عادلانه است. این مردم هستند که انتخاب می کنند چه رسانه ای را دنبال کنند و چه رسانه ای را دنبال نکنند، همه چیز آزاد است و رسانه ای پرطرفدار می شود که محتوای غنی تری دارد. در فضای مجازی دنیای رسانه داری از حالت انحصار خارج شده است.

مشکل کار کجاست؟

فرض کنید که در حالت عادی و دنیای واقعی من یک نویسنده بودم که میخواستم در مورد دیجیتال مارکتینگ مطلب بنویسم، به روزنامه ای مراجعه میکردم و درخواست کار میدادم، قطعا سردبیر از من سوالاتی در مورد اینکه آیا تا به حال مقاله نوشته ام؟ آیا به دیجیتال مارکتینگ مسلط هستم و... می کرد و نهایتا مدرک تحصیلی و سوابق کاری و... من را بررسی میکرد. اما در محیط وب، هیچ مدرکی لازم نیست، من میتوانم خیلی سریع برای خودم رسانه ایجاد کنم و در آن واحد شروع به نوشتن کنم. میتوانم آزادانه هر حرفی را که دلم میخواهد بنویسم... نیازی هم به تایید شخص دیگری نیست.

مشکل کار اینجاست که هیچ فیلتری وجود ندارد، یعنی اگر من یک کانال تلگرام راه اندازی کنم، یا وبلاگ ایجاد کنم و در مورد مدیریت استراتژیک مطلب بنویسم در حالیکه هیچ اطلاعاتی در مورد آن ندارم، کسی از من خرده نمیگیرد و نمی پرسد که مدرک تحصیلی شما چیست؟ آیا در این حوزه تخصصی داری یا خیر و... همین مسئله باعث می شود که در بسیاری از موارد مانند سئو ، مدیریت، بازاریابی اینترنتی و... هر شخصی بتواند نظر بدهد بدون اینکه مشخص شود هویت او چیست و چه تخصصی دارد.

این روزها همه متخصص هستند

هر از چند گاهی تب یک موضوعی در جامعه رشد میکند، در سال های اخیر تب دوره های آموزشی و استفاده از اینترنت و شبکه های اجتماعی برای آموزش مجازی رشد زیادی در جامعه داشته است. این موضوع هم میتواند خوب باشد و هم بد. خوب از این جهت که دسترسی به مطالب آموزشی بسیار ساده تر از گذشته شده است و بسیاری از محتواهای آموزشی نیز به صورت رایگان در اختیار افراد قرار میگیرد و بد از این جهت که ممیزی برای اینکه مشخص شود یک فرد صلاحیت آموزش یک موضوع را دارد یا نه وجود ندارد.

در واقع با این روند که پیش می رویم، ممکن است تعداد مدرسین از تعداد دانشجویان پیشی بگیرد و هر شخصی با کپی کردن محتوای دیگری و راه اندازی یک پیج اینستاگرام یا یک کانال تلگرام یک مدرس شود. بنظر شما این روند تا کجا ادامه پیدا میکند و آیا اصولا خوب است یا خیر؟

مطالب مرتبط
مطالب من را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید
امتیاز:
captcha